ویژگی های واج های زبان فارسی

1 - زبان فارسی دارای 33 حرف یا نشانه می باشد :

ا - ب – پ – ت – ث – ج – چ – ح – خ – د – ذ – ر – ز – ژ – س – ش – ص – ض – ط – ظ – ع – غ – ف – ق- ک – گ – ل – م – ن – و – ه – ی – ء  

2- زبان فارسی دارای 29 صدا ( واج ) است که از این تعداد 23 صامت و6 مصوت می باشد:

- صامت ها- ( همخوان )- consonant

ب	b	د	d	ک	k
پ	p	(ذ ، ز ، ض ، ظ )	z	گ	g
( ت ، ط )	t	ر	r	ل	l
(ث ،س  ص )	s	ژ	ž	م	m
ج	j	ش	š	ن	n
چ	č	( ع ، ء )	’	و	v
( ح ، ه )	h	( غ ، ق )	q	ی	y
خ	x	ف	f

ب – پ –  ( ت ، ط ) -  ( ث ، س ، ص ) – ج - چ – ( ح ، ه ) – خ -  د – ( ذ ، ز ، ض ، ظ ) – ر – ژ – ش - ( ع ، ء ) – ( غ ، ق ) – ف – ک - گ – ل – م – ن – و – ی

-مصوّت ها-( واکه ) - vowel

روی ادامه ی مطلب کلیک کنید...

نکته هایی درمورد واج های صدا دار(مصوت ها)

هجاهای باز ، یعنی هجاهای مختوم به مصوت ، خاصّه اگردر پایان واژه بیایند ، هرگاه مقدم بر هجای دیگری که دارای مصوت آغازی باشد قرار گیرند در مرز دو هجا ( یا میان دو واژه ) ،روی محور همنشینی ،در اکثر زبان ها شرایط خاصی پدید می آید که به آن  « التقای مصوت ها » می گویند.مثلاً در این جایگاه یک صامت زاید پیدا می شودکه آن راصامت « میانجی » می نامند.اما در فارسی چون هیچ هجایی،وبنابر این هیچ واژه ای با مصوت شروع نمی شود ظاهراً بحث التقای مصوت ها منتفی است ،منتهی چون در مرزمیان دو تکواژ همزه ی قابل حذفی وجود دارد ، پس این بحث درای مورد خاص در فارسی نیز مطرح شده است.

در مرز دو تکواژ ،اگر همزه آغازی حذف شود ،صامت های میانجی/y/ و/v/ وگاهی/g/ و /d/ و /h/به اقتضای بافت دستوری کلام ،به جای آن به کار می رود.

در مرز دو تکواژ پس از مصوت های ( a-e-â-u-i)یعنی هر مصوتی به جز(o) معمولاً صامت میانجی (y ) پدیدار می شود:

روی ادامه ی مطلب کلیک کنید...

بشنو

یک نکته

      در جامعه ای که کارها برحسب استعداد تقسیم نشود، در حقیقت همه بیکارند

آوای قطرات باران بر صفحه ی ادب فارسی

بارش قطرات ریز و درشت باران در جای جای ادبیات پهن دشت ایران، به خوبی نمایان است. جالب آن که حضور باران در شعر و ادب فارسی از هزار سال قبل از این، یعنی با آغاز شعر سبک خراسانی که همانا شعری عقل گرا و به نوعی توصیف گراست، با هنرمندی هر چه تمام تری قابل مشاهده است، آنجا که رودکی، پدر شعر فارسی در توصیف بهار این چنین به زیبایی و هنرمندی از حضور ابر و گریه آن چون مرد سوگوار و ریزش قطرات باران یاد می کند: 
چرخ بزرگوار یکی لشکری بکرد 
لشکرش ابر تیره و باد صبا نقیب 
آن ابر بین که گرید چون مرد سوگوار 
و آن رعد بین که نالد چون عاشق کئیب 
باران مشک بوی ببارید نو به نو 
وز برف برکشید یکی حلّه ی قصیب   

روی ادامه ی مطلب کلیک کنید...

"شود بنده ی بی هنر شهریار" -(درد نامه ی فردوسی بزرگ)

شاهنامه رو به پایان است و آخرین برگ هایش با خون دل استاد سخن در می آمیزد و از تفت جگر سوزانش شعله می گیرد.

اینک که فرجام کار شاهنامه فرارسیده ؛ عرصه ی زندگی برآن حکیم فرزانه تنگ تر شده است. از یک سو فرزند دلبندی که سی سال و اندی است  با وی زیسته و آرمیده است و دوران اقتدار جوانی اش را با روزگارناتوانی پیری پیوند نهاده است؛ در شرف جدا شدن از اوست و از طرف دیگر شاعر بیدار دل که عمر گرانمایه و نقدینگی خویش را بر سر سرایش این نهال مینوی از کف داده، اینک تابدار و آشفته ی پایان کار است.   

روی ادامه ی مطلب کلیک کنید...