تکواژ چیست؟
تکواژ دومین واحد زبان پس از واج ، کوچکترین واحد زبان که دارای نقش دستوری و معنایی است و نمی توان آن را واحدهای کوچکتر معنایی تجزیه کرد . تکواژها مقولهای صرفی (ساختواژهای) هستند که در سطح دستور زبان (یکی از سطوح سه گانهی زبان شناسی) مورد بررسی قرار می گیرند . زبانشناسان تکواژها را در دو طبقهی اساسی جای میدهند : آزاد و وابسته .
ویژگی های تکواژ
مهم ترین ویژگی تکواژها، تقسیم ناپذیری آنها به واحدهای دستوری و معنایی کوچکتر است . ملاک دیگر تشخیص تکواژها از سایر واحدهای زبانی این است که هر تکواژ در معنای خاص خود به کار میرود؛ مثلاً با وجود آنکه تکواژ «سیما» را می توان به واحدهای معنا دار دیگری چون «سی» و «ما» تقسیم کرد، اما چون این اجزاء در معنای حقیقی خود به کار نرفته اند، «سیما» تنها یک تکواژ به حساب می آید . پس برای شناخت تکواژ و انواع آن توجه به جایگاه مستقل یا وابستهی از لحاظ دستوری، معنایی، املایی و آوایی ضروری می نماید .
تفاوت تکواژها با سایر واحدهای زبانی